குரல்

குரல்

தமாம் பாலா

இனிய குரல் சிலருக்கு

இளமையான குரலுக்கு

சொந்தக்காரரும் உண்டு

சொல்வதை நல்லதாய்

அன்பாய் பண்பாய் அவர்

உன்னிடம் சொன்னால்

நரகத்துக்குக் கூட நீயும்

நகைத்தவாறு செல்வாய்

அன்பின் குரல் கொடுத்திட

அதிகாரத்தின் குரலுடனே

அகம்பாவத்தின் குரலும்

ஆணவத்தின் குரல்களும்

அடக்கி ஆள முயல்கின்றன

அது கொஞ்சகாலம் தானே

எங்கெல்லாம் நேர்மையின்

குரல் நசுக்கப்படுகிறதோ

அங்கே அமைதியாய் இராது

சங்கே முழங்கு சமுதாயமே

கொஞ்சமாய் குரல் கொடு

அஞ்சாதே எது நிரந்தரம்?

ஆண்கள் அழுவதில்லை

ஆண்கள் அழுவதில்லை

தமாம் பாலா

சாண் பிள்ளையானாலும்

ஆண் பிள்ளை என்றார்

உண்மையோ பொய்யோ

முட்டி மோதி முன்னுக்கு

வருவதை பிறக்கும் முன்

கற்றவன் இவன் கர்மவீரன்

படித்து முடித்து முடிக்காமல்

துடிப்பாக தொழில் செய்தும்

மடிப்பு கலைந்த உடையுடன்

இரவுபகலாய் உழைத்து தன்

உறவுகளை உயர்த்துவான்

மறந்தும் தன் துன்பங்களை

எண்ணி ஆண் அழுவதில்லை

கண்ணீரும் வியர்வையும் கூட

தண்ணீரில் கலந்த மீன் போல

எத்தனை அடித்தாலும் தாங்கும்

வித்தகன் இவனே தாங்குவான்

சத்தமில்லாத அவமானங்களை

உவர் நீர் குடித்து வளர்ந்து

இனிப்பு நீர் தரும் தென்னை

ஆண்களில் தான் எத்தனை

ஆண்களுக்கு அங்கீகாரம்

அது தேவையில்லை துளி

அன்பும் பாசமும் போதுமே

பீடம்

பீடம்

தமாம் பாலா

கால புருஷ தத்துவத்தில்

சில கிரகங்கள் சுபர்கள்

பல கிரகங்கள் அசுபர்கள்

அல்லது பாபர்கள் என்பர்

நல்லாட்சி தந்த அரசர்கள்

வெல்ல முடியாத வீரர்கள்

கோயில் கொண்ட நாட்டில்

துயிலும் தெய்வங்களும்

மயில் வாகனம் கொண்ட

ஆறுமுகனும் உண்டு தன்

திருமுகம் காட்டாத லிங்க

திருமேனியும் அதன் பின்

உருவம் துறந்த அருவமாய்

துருவம் வடக்கு தெற்காய்

ஒரு இறைமார்க்கம் உண்டு

திரை போட்டு பீடம் வைத்து

கூரை கட்டி சுவரும் எழுப்பி

ஊரைக் கூட்டி வழிபட்டார்

தழை தின்பவரை அழித்து

ஆடு தின்பவர் சில நாளும்

மாடு தின்பவர் பல நாளும்

மாறிமாறி ஆண்டார் பீடம்

ஏறிய சிலைகளை அவரது

கூரிய உளியால் சிதைத்து

சுபர் வீட்டினை அசுபர் பாபர்

அபகரித்து அன்று கட்டினார்

கோபுரம் என்று சொன்னார்

கண்முன்னே இடித்திட்டவர்

கண்ணியவானே என்றார்

கட்டிக் கொள்ளவும் தந்தார்

அனுமதி ஆலயத்துக்காக

மனுதர்மம் பேசும் நாட்டில்

புனுகு பூசியது அயோத்தி