யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்

"யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்" என்றார் கணியன் பூங்குன்றனார்.

சொந்ததில்,நெருங்கிய உறவுகளில்-அம்மா-மகள், அப்பா-மகன்,கணவன்-மனைவி,உடன்பிறப்புகள் இடையே கூட சண்டையும்,சச்சரவும் நிரம்பிய காலம் இது. சகிப்புத்தன்மை என்பது காணவும் அரிதான ஒன்றாகி விட்டது.

அதே சமயத்தில், பிறப்பால் குடியால் வேறுபட்ட நண்பர்களிடையே ஒற்றுமையையும், ஒத்த சிந்தனையையும், ஒருங்கிணைவையும், ஒரே அலைவரிசையில் அமைந்த சிந்தனையையும் காண முடிவது இயற்கையின் விந்தையல்லவா?

இந்தியாவின் வணிக தலைநகராம் மும்பையில் வடநாட்டான்/தென்னாட்டான் பேச்சு அடிபடுகிறது. நம் நாட்டுக்கு நாலாயிரம் கிலோ மீட்டருக்கு அப்பால் தொழில் நிமித்தம் வசிக்கும் என் போன்ற தமிழர்களுக்கு, இன்னோரு தமிழ் குரல் கேட்க கிடைப்பதே சொர்க்கம்.. இது பற்றி, நான் எழுதி கீற்று.காமில் வெளிவந்த ஒரு கவிதை உங்கள் வாசிப்புக்கு, இதோ..நண்பர்களே..

மனிதத் துணை
பாலசுப்ரமணியன்

கடல்கடந்து வந்த இடத்திலும்
கண்ணுக்கு எட்டிய தூரத்திலும்
மனிதத் துணையில்லாத நேரம்
மனம் விட்டு பேசி, பழகிடவும்

எந்த நாட்டவன் கிடைத்தாலும்
எனக்கு மகிழ்ச்சிதான்,அதிலும்
சொந்த நாட்டானாக இருக்கவும்
சொர்க்கம் கண்ணில் தெரியும்

தென்னிந்தியனாய் அமைந்திட
தெளிவு பிறக்கும் பிறரைவிட
தமிழனாக நண்பன் கிடைத்திட
தடையிலா இன்பம் அளித்திட

தப்பித்தவறி அந்த நண்பன்
தஞ்சாவூர்காரனாகவும்,ஏன்
தெற்குவீதியை சேர்ந்தவன்
தூரத்து உறவு,சொந்தக்காரன்

என்று பலவிதமான நட்புகள்
இன்று பாலையின் நடப்புகள்
என்ன ஒரே குறை, உறவுகள்
எதுவும் உடன்பிறந்த தம்பிகள்

போல ஒருபோதும் வராது,அது
பாகப் பிரிவினை, பஞ்சாயத்து
பெற்ற தாய்க்கும் செலவழித்து
செய்த செலவை பங்குபிரித்து!